In de afgelopen decennia zijn internationale sancties in toenemende mate ingezet als politiek drukmiddel op supranationaal niveau. Banken spelen een sleutelrol in de naleving van internationale sancties. De sancties die als reactie op de Krim-annexatie door Rusland in 2014 werden opgelegd, brachten het politieke instrument al in de schijnwerpers van Nederlandse en Europese banken. Maar de inval van Rusland in Oekraïne in 2022 markeerde een kantelpunt in de internationale betrekkingen. Met de afkondiging van een ongekende reeks aan maatregelen, die niet alleen gericht waren op staten, maar ook op specifieke individuen en entiteiten, kwam het onderwerp bij banken in het centrum van de aandacht te staan. De complexiteit en omvang van de inspanningen van banken om sanctieregels na te leven, nam daarbij aanzienlijk toe. 

In 2024, the European Union introduced a comprehensive anti-money laundering (AML) package aimed at harmonising AML legislation across Member States. This package establishes new obligations for obliged entities (i.e. entities covered by AML legislation) to manage and mitigate the risks associated with anti-money laundering, financing of terrorism and non-compliance with international sanctions. This package marks a significant step towards a unified approach to AML and sanctions compliance within the EU. In this regard, the package represents a partial intersection between AML and sanctions, with the AML framework now serving as a mechanism to monitor adherence to international sanctions. However, the intersection is partial and not without controversy. This article describes the obligations regarding international sanctions incorporated in the new AML package and analyses some of the main problems it raises. This is relevant for entities covered by AML regulations, which will have to adapt their policies and procedures to this new scenario.