Er zijn veel vragen gerezen over en bij het gebruik van een WAMCA-procedure bij zaken over dierenwelzijn. Allereerst rijst de vraag of deze procedure kan worden gevolgd nu art. 3:305a BW vereist dat een eiser optreedt namens “andere personen”. Dient de intrinsieke waarde van dieren – zoals neergelegd in de Wet dieren – en daarmee hun eigen dierenbelang, wel afhankelijk te worden gesteld van een voldoende belang van de in de WAMCA-procedure vertegenwoordigde belangen van personen?

Het zorglandschap is al langere tijd in rep en roer. Dan heb ik het niet over de extra bezuinigingen in onder meer medisch-specialistische zorg en de wijkverpleging, of over de vraag of medisch specialisten nog wel vrijgevestigd ‘mogen’ blijven. Ik heb het over de aanpak van niet-integere zorgaanbieders en, in het wetsvoorstel Wet integere bedrijfsvoering zorg- en jeugdhulpaanbieders (Wibz) in één adem genoemd, het beknotten van winstuitkeringen in de zorg. De vraag is echter of de Wibz niet vooral tegemoetkomt aan de algehele morele verontwaardiging over het vergaren van gelden over de rug van anderen, in plaats van met een systematische uniforme aanpak niet-integer gedrag binnen de volledige zorg- en welzijnssector trachten uit te bannen. Dit rechtvaardigheidsnarratief lijkt de onderstroom te zijn in de Wibz.