De straffen die bij ernstige verkeersdelicten worden opgelegd staan in de samenleving, de politiek en de strafrechtswetenschap sterk in de belangstelling. In dit onderzoek, dat tussen de zomer van 2016 en de zomer van 2017 in opdracht van het WODC en op verzoek van het Ministerie van Veiligheid en Justitie is uitgevoerd door medewerkers van de vakgroep strafrecht en criminologie van de Rijksuniversiteit Groningen, wordt de straftoemeting ter zake van ernstige verkeersdelicten en het wettelijk kader waarin deze plaatsvindt onder de loep genomen.

In dit boek wordt het fenomeen (poging tot) doodslag in het verkeer vanuit verschillende perspectieven geanalyseerd. Het boek bevat om te beginnen een traditionele juridische analyse van de rechtspraak ten aanzien van (poging tot) doodslag in het verkeer en een aantal voor dit thema relevante leerstukken.

De term ‘roekeloosheid’ in de Wegenverkeerswet 1994, zorgt in de praktijk voor te veel verwarring bij zowel de kwalificatie als de straftoemeting. Daar komt de ‘roep uit de maatschappij’ dat ‘doodrijders’ te laag worden gestraft nog eens bij. De algemene indruk is dat de veroorzaker van een ongeval met ernstige gevolgen, er in de regel met een taakstraf en een lage rijontzegging vanaf komt. Dus kondigde de Minister van Veiligheid en Justitie naar aanleiding van het op 20 juli jl. verschenen onderzoek Straftoemeting ernstige verkeersdelicten een wetswijziging aan. Er zou sprake zijn van een ‘juridisch knelpunt’.