Milieucriminaliteit kan ernstige gevolgen hebben voor de natuur, de leefomgeving, de veiligheid en gezondheid van personen, de overheidsfinanciën en de economie. Er bestaan uiteenlopende vormen van milieucriminaliteit. Te denken valt onder meer aan illegale lozingen in bodem of water, drugsdumpingen, illegale uitstoot van zware en/of chemische industrie, mestfraude en illegale handel in afval en in exotische diersoorten. Volgens de Inspectie Leefomgeving en Transport (ILT) bedraagt de schade van milieucriminaliteit alleen al in Nederland enkele miljarden euro’s per jaar. Het recht vormt een belangrijk instrument om milieucriminaliteit te beperken of te voorkomen. Recent onderzoek wijst echter uit dat er onvoldoende zicht is op het stelsel van toezicht en handhaving om milieucriminaliteit te adresseren. Zo is meer zicht nodig op specifiek het functioneren van de strafrechtsketen bij milieudelicten en eventuele knelpunten die zich daarin voordoen, zodat duidelijker wordt voor welke strafrechtelijke reactie of sanctie bij welk type milieudelict en type dader het best kan worden gekozen.