Een dakdekker is door het hof veroordeeld tot 31 maanden cel en een beroepsverbod van vijf jaar wegens oplichting van zeven klanten. Hij gebruikte een valse naam, liet voorschotten betalen en voerde vervolgens de werkzaamheden niet of niet volledig uit. De verdediging stelde cassatie in en klaagde onder meer over de bewezenverklaring en de hoogte van de straf. Advocaat-generaal Sinnige adviseert de Hoge Raad de klachten te verwerpen: het hof heeft de bewezenverklaring en straftoemeting voldoende gemotiveerd. Alleen de gevangenisstraf moet volgens de AG iets worden verminderd wegens overschrijding van de redelijke termijn; uitspraak volgt op 2 december 2025.

Hoge Raad 16 september 2025, ECLI:NL:HR:2025:1278

De Hoge Raad vernietigt een arrest waarin de verdachte is veroordeeld voor wederspannigheid met lichamelijk letsel. Het hof had ten onrechte geoordeeld dat normschendingen door de verbalisant geen invloed hebben op de rechtmatigheid van diens optreden. De Hoge Raad benadrukt dat ernstige schendingen van proportionaliteit of subsidiariteit wél kunnen afdoen aan het bestanddeel “rechtmatige uitoefening van zijn bediening”. De zaak wordt terugverwezen naar het gerechtshof Den Haag.

Hoge Raad 9 september 2025, ECLI:NL:HR:2025:1244

De Hoge Raad bevestigt de veroordeling voor medeplegen van diefstal met geweld, afpersing en vrijheidsberoving. Het hof mocht oordelen dat de verdachte door zijn aanwezigheid en groepsgedrag een voldoende significante bijdrage leverde. Opzet blijkt onder meer uit WhatsApp-communicatie en het niet distantiëren van geweld. De motivering voor medeplegen en opzet acht de Hoge Raad niet onbegrijpelijk. Wel is de redelijke termijn overschreden, zonder duidelijke strafkorting. De Hoge Raad vermindert daarom de gevangenisstraf met één maand.

Hoge Raad 9 september 2025, ECLI:NL:HR:2025:1227

De verdachte werd vervolgd voor oplichting van een vrouw door haar te misleiden tot afgifte van geld en telefoons met abonnementen. De politierechter sprak hem deels vrij; het hof achtte hem deels ontvankelijk in hoger beroep en veroordeelde hem voor "oplichting, meermalen gepleegd". De Hoge Raad oordeelt dat het hof innerlijk tegenstrijdig heeft geoordeeld. Enerzijds kwalificeerde het hof de gedragingen als één feitencomplex (voor ontvankelijkheid), anderzijds als afzonderlijke feiten (voor kwalificatie). Deze redenering is onbegrijpelijk. De Hoge Raad vernietigt daarom de uitspraak en verwijst de zaak terug naar het hof.