Hoge Raad 17 september 2024, ECLI:NL:HR:2024:1169

De Hoge Raad wijst er in een recente uitspraak op dat beeld- of geluidsopnames in de wet – de hieronder genoemde uitzondering daargelaten - niet als bewijsmiddelen worden aangemerkt. Zo’n opname kan wel meewerken tot het bewijs via de eigen waarneming van de rechter, die zijn waarneming in de uitspraak moet beschrijven. Als artikel 567 van het Wetboek van Strafvordering van toepassing is (dat is op grond van het Besluit innovatie strafvordering alleen tijdelijk in bepaalde arrondissementen het geval) kan een opname van beeld en/of geluid wel zelfstandig als bewijsmiddel worden gebruikt. Maar ook dan moet de rechter in zijn uitspraak beschrijven wat hij heeft waargenomen.

Hoge Raad 17 september 2024, ECLI:NL:HR:2024:1170

De beslissing van de rechtbank Limburg om het beklag van een (verdachte) arts tegen de inbeslagname van twee medisch dossiers ongegrond te verklaren blijft in stand. Dat heeft de Hoge Raad geoordeeld. Voor zijn oordeel dat in dit geval het belang van de waarheidsvinding boven dat van het verschoningsrecht gaat acht de Hoge Raad - met de rechtbank - van belang dat: (i) op grond van diverse onderzoeksbevindingen een verdenking is gerezen van een zeer ernstig strafbaar feit dat tot dat overlijden heeft geleid en ten aanzien van de arts een redelijk vermoeden van schuld is ontstaan aan het begaan van dat feit en (ii) dat het medisch dossier en het verpleegkundig dossier een wezenlijke bijdrage kunnen leveren aan de waarheidsvinding. Daarbij heeft de rechtbank ook betrokken dat (iii) de betreffende gegevens niet op een andere manier kunnen worden verkregen en (iv) de periode waarover de documenten worden gevorderd beperkt is tot de relevante periode.