Hoge Raad 9 december 2025, ECLI:NL:HR:2025:1875

Het gerechtshof verklaarde het OM niet-ontvankelijk vanwege een zeer ernstige overschrijding van de redelijke termijn in een jeugdzaak. De Hoge Raad oordeelt dat dit niet mag: zo’n overschrijding kan alleen tot niet-ontvankelijkheid leiden als ook de verdedigingsrechten zijn geschonden. Dat was hier niet vastgesteld. Het hof paste dus een onjuiste maatstaf toe. De uitspraak wordt vernietigd. De zaak moet opnieuw worden behandeld door het gerechtshof ’s-Hertogenbosch.

Hoge Raad 9 december 2025, ECLI:NL:HR:2025:1868

De Hoge Raad oordeelt dat een vormverzuim bij de aanhouding — het onrechtmatig in het been schieten van de verdachte — ook ter terechtzitting kan worden aangevoerd op grond van artikel 359a Sv, zelfs als dit niet eerder bij de rechter-commissaris is gedaan. Daarmee laat de Hoge Raad eerdere jurisprudentie los over het gesloten stelsel van rechtsmiddelen. Het hof heeft ten onrechte geoordeeld dat strafvermindering uitgesloten is. Ook de motivering dat het nadeel via civielrechtelijke schadevergoeding wordt gecompenseerd, is ondeugdelijk. De strafoplegging wordt vernietigd. De zaak wordt terugverwezen voor nieuwe beoordeling van de straf.

Hoge Raad 2 december 2025, ECLI:NL:HR:2025:1716

De Hoge Raad bevestigt dat een gegevensdrager met kinder- of dierenporno in zijn geheel aan het verkeer kan worden onttrokken. Een verzoek tot verstrekking van niet-strafbare bestanden van zo’n drager is mogelijk, maar vereist een concrete, tijdige en goed onderbouwde belangenafweging. In deze zaak wees het hof het verzoek af vanwege de omvang en vermenging van bestanden, en het risico op teruggeven van strafbaar materiaal. Die afwijzing acht de Hoge Raad juridisch juist en voldoende gemotiveerd. De overige cassatieklachten falen. De straf wordt met vijf maanden verminderd wegens overschrijding van de redelijke termijn.

De Hoge Raad laat de veroordeling van een dakdekker wegens oplichting van zeven klanten in stand. De man gebruikte een valse naam, liet voorschotten betalen en voerde werkzaamheden niet (volledig) uit. Het hof legde 31 maanden gevangenisstraf en een beroepsverbod van vijf jaar op, plus publicatie zonder anonimisering. In cassatie klaagde de verdachte over de bewezenverklaring en de motivering van de straf. Alle klachten falen, behalve die over overschrijding van de redelijke termijn.
Daarom wordt de gevangenisstraf verlaagd naar 30 maanden; beroepsverbod en publicatie blijven in stand.