Handhavers en hulpverleners moeten veilig en ongehinderd hun werk kunnen doen en het is onacceptabel als ze daarbij worden geconfronteerd met agressie en geweld, zij kunnen niet terugtreden als ze tijdens hun werk te maken krijgen met geweld. Een taakstraf is daarom geen passende straf bij mishandeling van personen die zijn belast met het verlenen van acute hulp of met de daadwerkelijke handhaving van de rechtsorde. De minister van Justitie en Veiligheid brengt daarom een wijziging van het Wetboek van Strafrecht in consultatie om het taakstrafverbod uit te breiden en aan te scherpen op een aantal knelpunten die in de rechtspraktijk zijn geconstateerd.

Vanaf 1 juli 2025 is de wet in werking getreden, waarin voor het eerst discriminerend motief is geformaliseerd als strafverzwaringsgrond in artikel 44bis van het Wetboek van Strafrecht. Hierdoor kan een straf maximaal met één derde worden verhoogd wanneer een misdrijf is gepleegd uit haat of discriminatie tegen een beschermde groep op grond van ras, godsdienst, geslacht, seksuele gerichtheid of handicap. Gelijktijdig werd de terminologie in aftakelingsbepalingen gemoderniseerd: ‘hetero‑ of homoseksuele gerichtheid’ werd vervangen door ‘seksuele gerichtheid’, en ‘lichamelijke, psychische of verstandelijke handicap’ werd ingekort tot ‘handicap’. Daardoor werd de bepaling beter afgestemd op hedendaagse juridische en maatschappelijke opvattingen. Vanaf de inwerkingtreding moesten politie en officier van justitie expliciet naar het discriminatoire motief in dossier en tenlastelegging zoeken, waarna de rechter bij bewezen motief de strafverhoging toepaste.