Ruim veertig landen in de wereld slaan een innovatieve juridische weg in op het gebied van natuurbescherming en milieurecht door rechtssubjectiviteit aan natuurentiteiten toe te kennen. Gezien de uitdagingen die Nederland kent op het gebied van biodiversiteitsverlies en vervuiling van grond, water en lucht, lijkt de tijd gekomen om te overwegen of die innovatieve weg het natuurbeschermingsrecht en milieurecht ook in Nederland kan versterken. In dit artikel gaan wij op die vraag in.

In de afgelopen jaren zijn de schadelijke effecten op het milieu vanwege het menselijk handelen centraal komen te staan op de internationale agenda. De wereldwijde vernietiging van regenwouden, de massale uitsterving van soorten en de vervuiling van atmosfeer, grond en water hebben verreikende gevolgen voor al het leven op aarde. Terwijl veel schadelijkheden tegen het milieu (nog) niet gecriminaliseerd zijn, worden steeds meer activiteiten die voorheen legaal waren strafbaar. Bovendien is milieucriminaliteit een van de grootste zwarte markten geworden, na drugshandel, handel in merkvervalsingen en mensenhandel (UNEP & Interpol 2016). Dit roept belangrijke criminologische vragen op over het onderwerp van de studie naar milieucriminaliteit en schadelijkheden tegen het milieu in bredere zin.