Noot onder HR 21 april 2020, ECLI:NL:HR:2020:673
Door S. van den Akker, Baumgardt Strafcassatie Advocatuur
De verdachte is bij arrest van het hof vrijgesproken voor kortgezegd belaging als bedoeld in artikel 285b Wetboek van Strafrecht. Door het Openbaar Ministerie is cassatie ingesteld tegen deze vrijspraak. Het Openbaar Ministerie heeft daartoe één middel van cassatie voorgesteld.
Read MoreHoge Raad 21 april 2020, ECLI:NL:HR:2020:762
Op grond van artikel 592a (oud) Sv (vanaf 1 januari 2020: artikel 532 Sv) dient de rechter, indien zich een benadeelde partij in het geding heeft gevoegd, in zijn uitspraak tevens te beslissen over de kosten door de benadeelde partij en de verdachte gemaakt en ten behoeve van de tenuitvoerlegging nog te maken. Op grond van artikel 361 lid 6 Sv dient deze beslissing in de uitspraak te worden opgenomen. Aangezien zodanige beslissing in de uitspraak van het hof niet voorkomt, is het cassatiemiddel gegrond.
Read MoreHoge Raad 21 april 2020, ECLI:NL:HR:2020:754
De rechtbank heeft geoordeeld dat het belang van strafvordering zich verzet tegen opheffing van het beslag. De rechtbank heeft daaraan ten grondslag gelegd dat “het klassieke beslag omgezet kan worden in conservatoir beslag” wanneer het openbaar ministerie en de klager, die in onderhandeling zijn over een eventuele schikking, “er niet uit komen” en dat het “niet onredelijk is het beslag te laten voortduren zolang er geen duidelijkheid is over de schikking”.
Read MoreHoge Raad 21 april 2020, ECLI:NL:HR:2020:629
Geklaagd wordt dat uit de bewijsmiddelen niet, althans niet zonder meer, kan worden afgeleid dat de verdachte in de bewezenverklaarde periode de onroerende zaak te Oostenrijk heeft verworven. Uit de bewijsvoering blijkt slechts dat vanaf de bankrekening van de verdachte en zijn partner, betrokkene 2 tussen 1 december 2011 en 3 januari 2012 overboekingen naar de bankrekening van een Oostenrijkse notaris hebben plaatsgevonden, aldus het middel.
Read MoreHoge Raad 21 april 2020, ECLI:NL:HR:2020:570
Voor het - als pleger - ‘voorhanden hebben’ van een voorwerp in de zin van artikel 420bis lid 1 Sr is vereist dat de verdachte het voorwerp opzettelijk aanwezig had. Dat houdt in dat de verdachte zich bewust was van de (waarschijnlijke) aanwezigheid van het voorwerp, zonder dat die bewustheid zich hoeft uit te strekken tot de precieze eigenschappen en kenmerken van dat voorwerp (waaronder begrepen de precieze omvang van een geldbedrag) of tot de exacte locatie daarvan. Voor het bewijs van dergelijke bewustheid geldt dat daarvan ook sprake kan zijn in een geval dat het niet anders kan dan dat de verdachte zulke bewustheid heeft gehad.
Read More
