Het lijkt erop dat het Nederlandse handhavingsbeleid op het terrein van buitenlandse corruptie steeds meer ‘amerikaniseert’, en daarmee aansluit bij een algemene trend die volgens Van Swaaningen al meer dan dertig jaar zichtbaar is in het Nederlandse strafrecht. In deze bijdrage verklaren de auteurs deze ontwikkeling op het terrein van antibuitenlandse corruptie allereerst vanuit het perspectief van Amerikaans buitenlands beleid, dat onder meer tot doel heeft te zorgen dat buitenlandse staten meer gaan handhaven. Vervolgens beschouwen wij de stand van zaken met betrekking tot buitengerechtelijke afdoening in Nederland, in het bijzonder de hoge of bijzondere transactie en de strafbeschikking.

De afgelopen jaren is de internationale aanpak en bestrijding van omkoping aanzienlijk toegenomen. Aan die trend lijkt voorlopig geen einde te komen. Integendeel, 2016 was een ‘record breaking year’ voor wat betreft handhaving in de Verenigde Staten (VS) onder de Foreign Corrupt Practices Act (FCPA) en ook in andere landen, waaronder Nederland, staat de vervolging van omkoping onverminderd hoog op de agenda. Nationale opsporingsinstanties en toezichthouders (hierna gezamenlijk: autoriteiten) uit verschillende landen werken steeds nauwer samen en gaan steeds vaker over tot gecoördineerde afdoening van buitenlandse omkopingszaken. Een sprekend voorbeeld van dergelijk parallel optreden met betrokkenheid van Nederland is de omkopingsaffaire rond de Oezbeekse presidentsdochter Gulnara Karimova en diverse telecombedrijven.