Deze bijdrage bespreekt de bevindingen van een promotieonderzoek naar verklaringen voor corruptie. De resultaten suggereren dat corruptie vooral een moreel probleem lijkt te zijn en niet primair gevolg van een kosten-batenafweging. Het verhogen van de pakkans en sancties lijkt dus niet de meest effectieve anticorruptiestrategie. Daarnaast speelt de omgeving een grote rol: een egoïstische organisatiecultuur vergroot de kans op corruptie. Het advies is dan ook om een corruptiepleger niet meteen te beschouwen als één ‘rotte appel’.