Bij marktmisbruikbestrijding worden steeds zwaardere punitieve middelen ingezet. Deze bestrijding betekent dus kennelijk veel. Maar wat rechtvaardigt dit scherper handhavingsklimaat nu echt? Dit is aanleiding om het verbod op het wederrechtelijk meedelen van voorwetenschap (‘het mededelingsverbod’) hieronder nader te onderzoeken. Daarbij wil de auteur een aanzet geven voor een nader kader bij het mededelingsverbod, waarbij economische welvaartmaximalisatie meer centraal staat.

In Nederland geldt sinds jaar en dag het uitgangspunt dat de civielrechtelijke aansprakelijkheid van de overheid niet wezenlijk anders wordt beoordeeld dan die van private partijen. Met dat uitgangspunt breekt de vijf jaar geleden, door middel van artikel 1:25d Wft, ingevoerde aansprakelijkheidsbeperking voor DNB en de AFM. Sindsdien is de aansprakelijkheid van deze toezichthouders beperkt tot gevallen van opzet en grove schuld. Deze aansprakelijkheidsbeperking heeft een buitengewoon ruim toepassingsbereik.

Op nationaal en Europees niveau is een veelheid van beleidsuitingen van toezichthouders waar financiële ondernemingen en andere geadresseerden van de financiële toezichtwetgeving rekening mee moeten houden. Deze ‘soft law’ is afkomstig van De Nederlandsche Bank, de Autoriteit Financiële Markten, de Europese Centrale Bank en de Europese toezichthouders.