Hoge Raad 11 juli 2017, ECLI:NL:HR:2017:1323

Het gaat in de onderhavige zaak om stukken en gegevensdragers die in beslag zijn genomen tijdens een doorzoeking ter inbeslagneming die op 11 april 2016 ten kantore van de Klagers (notaris en kandidaat-notaris) heeft plaatsgevonden. Deze doorzoeking werd verricht in het kader van een strafrechtelijk onderzoek naar een verdenking van de Klagers ter zake van overtreding van art. 16 van de Wet ter voorkoming van Witwassen en Financieren van Terrorisme (de Wwft) en een verdenking van drie andere personen, te weten Betrokkene 1, Betrokkene 2 en Betrokkene 3 (niet-verschoningsgerechtigden), ter zake van witwassen.

Hoge Raad 30 juni 2017, ECLI:NL:HR:2017:1205

De Officier van Justitie heeft met machtiging van de Rechter-Commissaris op de voet van art. 126nf Sv informatie met betrekking tot een 112-melding gevorderd bij de Meldkamer Noord-Nederland. De vraag doet zich voor (1.) Vallen 112-melding en communicatie tussen melder en centralist van meldkamer voor ambulancezorg onder medisch beroepsgeheim en kan beroep worden gedaan op verschoningsrecht na zo’n vordering? (2.) Zijn de gevorderde gegevens object van verschoningsrecht? (3.) Bestaat er een verplichting voor de afgeleid verschoningsgerechtigde om te voldoen aan vordering?

Hoge Raad 20 juni 1995, ECLI:NL:HR:1995:ZD0074 (gepubliceerd op 21 juni 2017)

De Rechtbank heeft feitelijk en niet onbegrijpelijk vastgesteld dat de stukken, alvorens zij bij mr. B. waren aangetroffen, aan de raadslieden niet als geheim waren toevertrouwd. Uitgaande van die vaststelling heeft de Rechtbank terecht geoordeeld dat deze stukken niet object van verschoningsrecht van de raadslieden waren, en mitsdien het beroep op het afgeleide verschoningsrecht van mr. B. met betrekking tot die stukken terecht ongegrond verklaard.