In deze bijdrage wordt naar aanleiding van HR 10 november 2023, ECLI:NL:HR:2023:1527 (Promneftstroy/Financial Performance Holdings c.s.), ingegaan op de vraag wanneer een vervreemding of bezwaring van een beslagen goed een strafbare onttrekking in de zin van art. 198 lid 1 Sr oplevert. Daarbij wordt in het bijzonder aandacht besteed aan de rol van de instrumenterend notaris.

In dit essay wordt de juridische context van de Poetin-casus voor het Internationaal Strafhof geschetst. Vooral komt de vraag aan de orde voor welke misdrijven hij wel en voor welke delicten hij niet vervolgd kan worden. Het feit dat Rusland geen partij is bij het Statuut van Rome, maar wel permanent lid is van de Veiligheidsraad vormt een vrijwel onneembare barrière. Dat vervolging van Poetin door het Strafhof überhaupt mogelijk is, heeft te maken met opmerkelijke ontwikkelingen op het terrein van immuniteiten.

Waarheidsvinding als centrale doelstelling van het strafprocesrecht houdt in dat ernaar wordt gestreefd de strafwet toe te passen op de werkelijk schuldige, en te voorkomen dat de onschuldige veroordeeld of zelfs vervolgd wordt. Die doelstelling brengt mee dat het in het strafproces draait om de ‘materiële waarheid’, wat betekent dat moet worden vastgesteld wat er daadwerkelijk is voorgevallen. Hoewel als doelstelling onomstreden, zijn er in de strafrechtspraktijk vele, uiteenlopende, factoren die de waarheidsvinding kunnen bemoeilijken. In het navolgende concentreren wij ons op het belang van scenariodenken voor een evenwichtige waarheidsvinding en de moeilijkheden die zich daarbij kunnen voordoen.