Een van de hoofdactiviteiten van het Huis voor Klokkenluiders (hierna het Huis) is het adviseren van werkgevers over integriteitsbeleid en -management. Een gedegen integriteitsaanpak voorkomt immers misstanden. En als die zich (onverhoopt) toch voordoen dan draagt een goed integriteitsbeleid eraan bij dat ze op een veilige en adequate wijze gemeld kunnen worden. In die zin past het bevorderen van integriteit naadloos bij de opdracht van het Huis. Vanuit deze preventieve integriteitsbevorderende rol verricht het Huis ook beleidsmatige onderzoeken, zoals naar de implementatie van meldregelingen en naar de inrichting van de vertrouwensfunctie.

De wellicht grootste paradigmaverschuiving in ons denken over regelgeving en handhaving in de laatste 15 jaar is beïnvloed door inzichten uit de gedragswetenschappen. Het traditionele mensbeeld waarop veel regelgeving- en handhavingstrategieën zijn gebaseerd (de mens als een rationeel en zelfzuchtig wezen) is aan het verschuiven naar een meer accuraat beeld (de mens als onderhavig aan cognitieve beperkingen en irrationaliteit).

Natuurlijk wordt algemeen aangenomen dat het erg belangrijk is om aan de regels te voldoen. Over regels is namelijk goed nagedacht door allerlei deskundigen en ze zijn doorgaans democratisch tot stand gekomen. Dus geen wonder dat toezichthouders en bedrijven compliance nastreven. Men gaat ervan uit dat naleving van regels, compliance, ervoor zorgt dat maatschappelijke doelen daadwerkelijk bereikt worden. Het is verleidelijk om aan deze aanname vast te houden. Het geeft een gevoel van controle in een wereld die turbulent en complex is. Het is dan ook geen wonder dat ons systeem van wetgeving op deze impliciete aanname van maakbaarheid is gebaseerd.