Gerechtshof Amsterdam 10 juni 2016, ECLI:NL:GHAMS:2016:2255 De veroordeelde is bij vonnis van de politierechter in de rechtbank Noord-Holland van 4 maart 2014 veroordeeld ter zake van opzettelijk handelen in strijd met een in artikel 3 onder B van de Opiumwet gegeven verbod. Voorts heeft de politierechter in de rechtbank Noord-Holland bij vonnis van 4 maart 2014 de veroordeelde de verplichting opgelegd tot betaling aan de Staat van een bedrag van € 12.259,77 ter ontneming van wederrechtelijk verkregen voordeel. De veroordeelde heeft hoger beroep ingesteld tegen laatstgenoemd vonnis.

De advocaat-generaal heeft ter terechtzitting in hoger beroep gevorderd dat aan de veroordeelde de verplichting wordt opgelegd tot betaling aan de Staat van € 26.357,00 ter ontneming van het wederrechtelijk verkregen voordeel.

De verdediging heeft aangevoerd dat bij de berekening van het wederrechtelijk verkregen voordeel ten onrechte aansluiting is gezocht bij hetgeen in het BOOM-rapport van 2010 is vermeld omtrent het te berekenen wederrechtelijk verkregen voordeel bij hennepkwekerijen. Naar de mening van de verdediging dient in plaats daarvan te worden uitgegaan van hetgeen de veroordeelde daaromtrent zelf heeft verklaard. De veroordeelde heeft verklaard dat hij ongeveer € 6.000,00 heeft besteed aan investeringen en dat hij een opbrengst van ongeveer € 4.000,00 heeft gehad. De raadsman heeft het hof verzocht het wederrechtelijk verkregen voordeel om die reden vast te stellen op een bedrag van tussen de € 2.000,00 en € 3.000,00.

Het hof verwerpt dit verweer en overweegt hieromtrent als volgt.

Krachtens vaste jurisprudentie heeft als uitgangspunt te gelden dat slechts de aan geslaagde oogsten toe te rekenen afschrijvingskosten kunnen worden aangemerkt als kosten die in directe relatie staan tot het delict, met het gevolg dat slechts deze kosten voor aftrek op het voordeel in aanmerking komen. Dit brengt mee dat (slechts) de waardevermindering en niet de aanschafwaarde van investeringsgoederen als uitgangspunt moet worden genomen voor de aan een oogst toe te rekenen kosten welke voor aftrek in aanmerking komen. Het hof ziet, mede gelet op de rechtsgelijkheid, onvoldoende grond om de volledige investeringskosten van de kwekerijen in mindering te brengen op de behaalde opbrengsten, zoals door de raadsman van de veroordeelde is bepleit.

Het hof gaat bij een hennepkwekerij van 120 planten en een hennepkwekerij van 125 planten uit van investeringskosten van € 3.000,00, af te schrijven in vier jaar, bij vijf oogsten per jaar. Per oogst bedragen de afschrijvingskosten dus (€ 3.000,00 : 4 : 5=) € 150,00.

Het hof is van oordeel dat de veroordeelde wederrechtelijk voordeel, geschat op een bedrag van € 16.289,00, heeft verkregen door middel van of uit de baten van het strafbare feit (telen van hennep) ter zake waarvan hij bij vonnis van 4 maart 2014 is veroordeeld.

Het hof gaat bij de berekening uit van de verklaring van de veroordeelde dat hij voor zijn eerste oogst 120 hennepstekken heeft gekocht voor € 1,75 per stuk en voor de tweede oogst 125 hennepstekken voor € 2,50 per stuk.

Het hof komt vervolgens op basis van het BOOM-rapport van 2010 tot de volgende berekening.

Hennepopbrengst eerste oogst

Aantal planten per m2 = 15 planten per m2

Opbrengst per plant = 28,2 gram

Totale hennepopbrengst (120 x 28,2) = 3.384 gram

Geldelijke opbrengst eerste oogst

3.384 (gram) x € 3,28 = € 11.099,52

Kosten eerste oogst

Afschrijvingskosten = € 150,00

Variabele kosten (€ 3,33 x 120) = € 399,60

Inkoopprijs stekken (€ 1,75 x 120) = € 210,00

Totale kosten per oogst = € 759,60

Winst eerste oogst (€ 11.099,52 - € 759,60)= € 10.339,92

Hennepopbrengst tweede oogst

Aantal planten per m2 = 15 planten per m2

Opbrengst per plant = 28,2 gram

Totale hennepopbrengst (125 x 28,2) = 3.525 gram

Geldelijke opbrengst tweede oogst

3.525 (gram) x € 3,28 = € 11.562,00

Kosten tweede oogst

Afschrijvingskosten = € 150,00

Variabele kosten (€ 3,33 x 125) = € 416,25

Inkoopprijs stekken (€ 2,50 x 125) = € 312,50

Totale kosten per oogst = € 878,75

Winst tweede oogst (€ 11.099,52 - € 759,60)= € 10.683,25

De winst over twee oogsten, verminderd met de elektriciteitskosten van Liander à € 4.734,13, bedraagt aldus (€ 21.023,17 – 4.734,13) € 16.289,04.

Het hof ontleent deze schatting aan de inhoud van de bewijsmiddelen.

Redelijke termijn

De procedure in hoger beroep heeft niet heeft plaatsgevonden binnen een redelijke termijn als bedoeld in artikel 6, eerste lid, EVRM. Het hoger beroep is ingesteld op 10 maart 2014 en het hof wijst arrest op 10 juni 2016, dus 2 jaar en 3 maanden na het aanwenden van het rechtsmiddel.

Deze overschrijding van de redelijke termijn vormt aanleiding het bedrag dat de veroordeelde ter ontneming van het door hem wederrechtelijk verkregen voordeel aan de Staat dient te betalen, op een lager bedrag stellen dan het geschatte wederrechtelijk verkregen voordeel, te weten op een 5% lager bedrag.

Aan de veroordeelde dient derhalve, ter ontneming van het door hem wederrechtelijk verkregen voordeel, de verplichting te worden opgelegd tot betaling aan de Staat van een bedrag van € 15.474,00.

Draagkrachtverweer

De raadsman heeft betoogd dat de veroordeelde nu en in de toekomst onvoldoende draagkracht heeft om aan een betalingsverplichting te voldoen. Een betalingsverplichting van meer dan € 9.000,00 zou ertoe leiden dat er beslag wordt gelegd op het inkomen van de veroordeelde waardoor hij niet meer in staat zal zijn de huur van zijn woning te betalen. Hierdoor zou hij zijn woning en baan kunnen kwijtraken.

Het hof verwerpt dit verweer. Niet aanstonds aannemelijk is geworden dat de veroordeelde thans, noch naar redelijke verwachting - in de toekomst, in het geheel niet in staat is en zal zijn aan de betalingsverplichting te voldoen. Er is derhalve geen aanleiding wegens ontoereikende draagkracht tot een lagere vaststelling van het door de veroordeelde aan de Staat te betalen bedrag te besluiten.

Lees hier de volledige uitspraak.