Artikel: Double Big Mac

De afgelopen 25 jaar heeft binnen de politie en politiewetenschap, vooral in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, het evidence-based gedachtegoed sterk aan invloed gewonnen. In deze landen zijn ruime hoeveelheden financiën beschikbaar gekomen voor onderzoek dat in dit kader plaatsvindt en is een uitgebreide organisatorische infrastructuur opgebouwd rond dit gedachtegoed. Deze ontwikkeling is ingegeven door de hoge ambities en beloften die aan evidence-based policing zijn verbonden, waaronder de belofte de politie goedkoper en effectiever te maken en haar democratische karakter te versterken (Bullock, Fielding & Holdaway, 2020). Met de claim op eenduidig en hard wetenschappelijk bewijs (evidence) slaagt deze beweging erin gezag en vertrouwen op te bouwen, waarbij zij schijnbaar waardegeladen en politiek gevoelige discussies weet te vermijden. Evidence-based policing belooft bovendien een einde te maken aan onprofessionele en ineffectieve praktijken van de politie, waarbij als inferieur beschouwde praktijkkennis van politiemensen wordt vervangen door eenduidig wetenschappelijk bewijs. Deze retoriek heeft blijkbaar een grote mate van overtuigingskracht. Immers, wie zou tegen het ‘beste’ wetenschappelijk bewijs kunnen zijn als grondslag voor politieoptreden? Of in de woorden van Moore (2006: 322): ‘It is impossible to be against a movement that supports “evidence-based policing”.’

Lees verder:

Print Friendly and PDF ^